Zasady funkcjonowania systemu wentylacyjnego

System wentylacji mechanicznej wymaga stworzenia układu kanałów wentylacyjnych wywiewnych – usuwających powietrze stare oraz nawiewnych – doprowadzających powietrze świeże.

Podstawową zasadą poprawnej wentylacji jest usuwanie powietrza zużytego z miejsc i pomieszczeń generujących ich największe stężenie tzn. kuchni, łazienek, wc, garderób. Świeże powietrze nawiewamy natomiast do pomieszczeń, w których śpimy i wypoczywamy, czyli do sypialni i pomieszczeń dziennych. Pamiętać należy, aby wentylacja działała poprawnie musi następować swobodny przepływ powietrza od nawiewu do wyciągu. Uzyskujemy to poprzez zapewnienie przepływu strumienia powietrza pomiędzy pomieszczeniami przez kratki drzwiowe lub podcięcia 15 -20 mm w stolarce drzwiowej.

Zalecana krotność wymiany powietrza przy wentylacji ciągłej to 0,5-1,0. Pamiętać należy, że dobra wentylacja ma działać, lecz nie może być wyczuwalna w postaci ruchu strug powietrza. Złotą zasadą budowania systemu wentylacyjnego jest zasada najkrótszych kanałów - niskie spadki ciśnień. Sercem opisanego układu wentylacyjnego są wentylatory nawiewne i wywiewne lub zespolone centrale wentylacyjne.

System wywiewny obsługuje wentylator ssący powietrze z pomieszczeń i kierujący je do wyrzutni (kratki wentylacyjnej wywiewnej), natomiast wentylator nawiewny kieruje świeże powietrze z czerpni (kratki nawiewnej) do systemu nawiewników w pomieszczeniach. Zintegrowany system w/w wentylatorów nosi nazwę centrali wentylacyjnej.

Centrale wentylacyjne mogą być rozbudowane o system wymienników odzyskujących ciepło - rekuperatorów.

Montaż systemów wentylacyjnych

Elementy kanałów łączymy metodą "na wcisk" bez konieczności dodatkowego uszczelniania tych połączeń.

Przygotowanie do montażu kanałów płaskich.

Przykład prawidłowego połączenia dwóch kanałów 4005 poprzez łącznik 420.

Przykłady innych połączeń:

Połączenie kanału płaskiego z kanałem okrągłym 100 przy użyciu łącznika przekrojów zmiennych o wspólnej płaszczyźnie bocznej (470).		Przykład połączenia kanału płaskiego z anemostatem A 100 VR poprzez łącznik przekrojów zmiennych 430.
Rozgałęzienie kanału płaskiego za pomocą trójnika 482.		Połączenie dwóch kanałów pod kątem 90 stopni przy użyciu kolanka pionowego 460.
Przykładowe zakończenie systemu kratką nawiewno-wywiewną.		Połączenie kanału okrągłego 100 z kolanem 90 stopni 490.
Rozgałęzienie kanału płaskiego za pomocą trójnika 492.

Dopasowywanie długości kanałów:

Kanały można przycinać samodzielnie na żądaną długość za pomocą piłki do metalu.

Łączenie z kanałami elastycznymi:

Kanały elastyczne można bez trudu przymocować samoprzylepną taśmą PCV (134).

Mocowanie kanałów:

Uchwyty kanału płaskiego (422, 122-5, 922) należy przymocować do ściany lub sufitu w odpowiednich odstępach, a następnie umieścić w nich złożony system.

Przy mocowaniu systemu okrągłego należy dolną cześć uchwytu mocującego (499, 599, 699) przymocować do ściany lub sufitu, umieścić w nich kanały a następnie zamknąć uchwyt zatrzaskowo.